Stary Kowboj, 1973, 9 min
Stary kowboj jedzie stępem przez prerie. Tworzy jedność ze swoim starym koniem, co podkreśla niebieska barwa obu bohaterów. Mimo pustki wokół w jego pamięci rozbrzmiewa zgiełk galopu. Nagle z naprzeciwka nadjeżdżają trzej kowboje z Meksyku. Stary kowboj z dawną werwą rozprawia się z całą trójką. Dociera do miasteczka, gdzie na głównej drodze zatrzymuje go czterech uzbrojonych mężczyzn z szeryfem. Stary kowboj zsiada z konia i zestrzeliwuje im kapelusze z głów. Dochodzi do bójki, z której znów wychodzi zwycięsko. Chowa do kieszeni gwiazdę szeryfa i odjeżdża wolno na swoim starym koniu. Animowany film dla dorosłych autorstwa Witolda Giersza, klasyka polskiego filmu animowanego, twórcy filmów dla dzieci (“Proszę słonia”, 1968, 1978) i dla dorosłych. Stworzył rozpoznawalny styl operowania barwną plamą bez konturu, bezpośrednio na taśmie celuloidowej (“Mały western”, “Czerwone i czarne”) i wyprowadzania dowcipu z koncepcji plastycznej. W wielu filmach wprowadzał elementy autotematyczne, w “Starym kowboju” odnosi się z nostalgią do gatunku westernu. Stylistycznie i koncepcyjnie łączy się z filmem “Admirał” (1968). Film zdobył Statuetkę św. Finbarra na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cork w Irlandii i Nagrodę za oprawę plastyczną na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Młodego Widza „Ale kino!” w Poznaniu (1975).
Gwiazda, 1984, 23 min
Wydaje się, że Wigilia Bożego Narodzenia przebiega zgodnie z tradycją. Święty Mikołaj odebrał listy od dzieci i ruszył z prezentami saniami przez śnieg. Jednak w społeczeństwie przyszłości panują już nieco inne obyczaje. Zarówno przestrzeń kosmiczna, jak i intymność mieszkańców Ziemi śledzona jest przez agentów służb specjalnych. W każdym mieszkaniu ze ściany spogląda na lokatorów Wielkie Oko z ukrytą kamerą. Całodobowy monitoring prowadzą agenci sklonowani na wzór wodza, którego portret w koronie wisi w każdym domu. Dzieci bawią się jeszcze w kolorowych wesołych miasteczkach, ale dorośli pracują już w nieludzkiej przestrzeni biur i fabryk. Para pozbawiona mieszkania, a oczekująca na dziecko chodzi od drzwi do drzwi w poszukiwaniu miejsca dla siebie. Ich cień przypomina św. Józefa i Matkę Boską błądzących po Betlejem. Tymczasem wschodząca Gwiazda Betlejemska wpuszcza światło do każdego okna. Agenci decydują się na zdalne zamknięcie okien we wszystkich domach. Jednak światło dociera do najdalszych zakątków na ziemi, do polskich górali, do afrykańskich plemion, do ludów pustyni, do ludzi i zwierząt. Zewsząd zmierzają tam, gdzie prowadzi Gwiazda. Agenci mogą jedynie obserwować ten ruch na monitorach. Animowana opowieść wigilijna dla młodego widza w reżyserii Witolda Giersza, klasyka polskiego filmu animowanego, twórcy filmów dla dzieci (“Proszę słonia”, 1968, 1978) i dla dorosłych (“Mały western”, “Czerwone i czarne”). “Gwiazda” została zrealizowana w klasycznej technice rysunkowej, w tonie serio, według scenariusza Ernesta Brylla i z piosenkami jego autorstwa w wykonaniu różnych artystów, m.in. Krystyny Prońko. Opowieść wigilijna przybrała formę antyutopii, w której nie ma miejsca na wolność przekonań religijnych, a uboga para z dzieckiem w drodze – jak w czasach Świętej Rodziny – nie znajduje dla siebie nigdzie miejsca. Wszelkie ludzkie ograniczenia, pycha władzy i słabość zwykłych ludzi, zostały pokonane przez siłę metafizyczną. Film zdobył Nagrodę Specjalną Międzynarodowego Katolickiego Festiwalu Filmów i Multimediów w Niepokalanowie (1991).
oraz inne krótkie filmy
Animafest Gdańsk 2022